langue

langue [lãg]

〈v.〉

1 tong

2 taal

♦voorbeelden:

1    langue de boeuf • ossentong

      〈figuurlijk〉 langue de bois • wollig taalgebruik, stereotiepe propagandataal

      langue de terre • landtong

      langue de vipère, de serpent • kwaadspreker, -spreekster

      avoir la langue épaisse • een beslagen tong hebben

      avoir la langue liée à qn. • iemand dwingen ergens over te zwijgen

      avoir la langue trop longue • een lange tong hebben

      mauvaise langue • kwaadspreker, -spreekster

      avoir la langue pâteuse • een droge mond hebben; 〈ook〉met een dikke tong spreken

      avoir la langue bien pendue • goed van de tongriem gesneden zijn

      tu a avalé ta langue? • heb je je tong verloren?

      〈informeel〉 avaler sa langue • de pijp uitgaan

      donner sa langue au chat • het opgeven 〈bij raadsels〉

      lier la langue à qn. • iemand dwingen ergens over te zwijgen

      se mordre la langue • zich op de tong bijten 〈van spijt〉; het nog net binnenhouden 〈wat men wilde zeggen〉

      〈vulgair〉 taire sa langue • z'n bek houden

      tenir, garder sa langue • z'n mond houden

      ne pas savoir tenir sa langue • z'n mond niet kunnen houden

      tirer la langue à qn. • de tong tegen iemand uitsteken

      〈figuurlijk〉 tirer la langue • dorst hebben; zich moeite geven; behoeftig zijn

      〈spreekwoord〉 il faut tourner sa langue sept fois dans sa bouche avant de parler • men moet eerst denken, dan pas spreken

      ne pas avoir sa langue dans sa poche • niet op z'n mondje gevallen zijn

  → coup 

2    langue cible • doeltaal

      langue mère • stamtaal

      un professeur de langues • een leraar vreemde talen

      langue écrite, parlée • schrijf-, spreektaal

      langue véhiculaire • voertaal

      langue verte • argot

      langue vulgaire • volkstaal

f

1) tong

2) taal

Dictionnaire français-néerlandais. 2013.